Czwartek, 26 sierpnia, Bazylika Matki Boskiej Bolesnej (Dominikanie)
Bruno Cocset – wiolonczela
Marcin Świątkiewicz – klawesyn, kierownictwo artystyczne
Arte dei Suonatori Orkiestra:
skrzypce:
Aureliusz Goliński – lider
Michał Marcinkowski
Katarzyna Olszewska
Marcin Tarnawski
Łukasz Strzelczyk
altówka:
Natalia Reichert
wiolonczela:
Maciej Łukaszuk
kontrabas:
Anna Bator
Carl Philipp Emanuel Bach – Symfonia hamburska na smyczki i continuo C-dur, Wq 182:3 / H 659
Allegro assai
Adagio
Allegretto
Luigi Boccherini – Koncert wiolonczelowy G-dur G 480
Allegro
Adagio
Allegro
Carl Philipp Emanuel Bach – Symfonia hamburska na smyczki i continuo h-moll, Wq 182:5 / H 661
Allegretto
Larghetto
Presto
Carl Philipp Emanuel Bach – Koncert wiolonczelowy A-dur, Wq 172 / H 439
Allegro
Largo maesto
Allegro assai
Niestrudzony muzyk-poszukiwacz, nietypowy wiolonczelista, uznany pedagog i założyciel zespołu Basses Réunies; stara się, by wiolonczela barokowa mogła przemówić swoim wyjątkowym głosem, nieustannie poszukując drogi do doskonałego połączenia wyrazu muzycznego i wyrazu instrumentalnego. Z tej pracy nad brzmieniem i instrumentarium – prowadzonej wraz z lutnikiem Charlesem Riché – narodziły się nowe instrumenty, używane w różnych programach koncertowych i nagraniowych.
Po studiach w Tours, a następnie w konserwatorium w Lyonie, Bruno Cocset zajął się grą na wiolonczeli barokowej, z wykorzystaniem strun jelitowych; w tym zakresie był najpierw samoukiem, a następnie uczył się pod kierunkiem Christophe’a Coina (był pierwszym absolwentem jego klasy w paryskim Conservatoire national supérieur de musique et danse w 1986 roku). Brał również udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez takich muzyków jak Anner Bijlsma i Jaap Schroeder.
Przez następnych dwadzieścia lat był „wędrownym” wiolonczelistą – był to czas pełen spotkań i muzycznych doświadczeń, wspólnych działań wraz z najbardziej aktywnymi na scenie barokowej muzykami. Swoistymi przystaniami, w których spędzał najwięcej czasu, były dla niego Il Seminario Musicale (prowadzone przez Gérarda Lesne) oraz Le Concert des Nations i Hespèrion XX-XXI (zespoły Jordiego Savalla). W 1996 roku założył własny zespół Les Basses Réunies i nagrał sonaty wiolonczelowe Vivaldiego (nagrodzone przez Fondazione Giorgio Cini), pierwszą z wielu swoich płyt wydanych przez wytwórnię Alpha.
Bruno Cocset regularnie występuje we Francji, w innych krajach Europy, a także w Kanadzie i Rosji. Zajmuje się też działalnością pedagogiczną: od 2001 roku wykłada w paryskim Conservatoire national supérieur de musique et danse, od 2005 – w Haute École de musique w Genewie; w latach 2002–2013 prowadził założoną przez siebie klasę wiolonczeli historycznej w Escola Superior de Música de Catalunya w Barcelonie. W 2011 roku założył w Bretanii Vannes Early Music Institute, składający się z ośrodka akademickiego zajmującego się muzyką dawną, warsztatu lutniczego oraz centrum badań nad repertuarem od renesansu po wiek XIX.
jest najaktywniej działającą polską orkiestrą grającą na historycznych instrumentach. Po latach wspólnych i indywidualnych doświadczeń poszukiwania artystyczne muzyków koncentrują się na nieustannym zgłębianiu sedna języka muzycznego kompozytorów minionych epok, co w połączeniu z historycznym instrumentarium doprowadziło do stworzenia stylu jednocześnie historycznego, nowoczesnego, jak i na wskroś indywidualnego. Ogromny repertuar Arte dei Suonatori to zbiór około 700 kompozycji, obejmujący dzieła powstałe od chwili wykształcenia się muzyki barokowej do wczesnego romantyzmu, a także utwory napisane współcześnie i jemu dedykowane.
Arte dei Suonatori w swej ponad 25-letniej historii zarejestrowało i wydało nakładem renomowanych firm fonograficznych 18 albumów płytowych, wyróżnionych przez międzynarodową krytykę muzyczną.
Zespół intensywnie koncertuje w kraju, Europie oraz w Stanach Zjednoczonych i Chinach. Utrwalił ponadto liczne nagrania dla wielu rozgłośni radiowych, m.in. dla BBC, Danmarks Radio (DR), SWR, Programu 2 Polskiego Radia oraz dokonał rejestracji telewizyjnych dla francuskiej stacji Mezzo, a także TVP3, TVP Kultura, TVP1.